فرازهایی از توبه نامه بار خدایا از کارهایی که کرده ام به تو پناه می برم از جمله :
از این که حسد کردم...
از این که تظاهر به مطلبی کردم که اصلاً نمی دانستم...
از این که زیبایی قلمم را به رخ کسی کشیدم....
از این که در غذا خوردن به یاد فقیران نبودم....
از این که مرگ را فراموش کردم....
از این که در راحت سستی و تنبلی کردم....
از این که عفت زبانم را به لغات بیهوده آلودم.....
از این که در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم....
از این که منتظر بودم تا دیگران به من سلام کنند....
از این که شب بهر نماز شب بیدار نشدم....
از این که دیگران را به کسی خنداندم، غافل از این که خود خنده دارتر از همه هستم....
از این که لحظه ای به ابدی بودن دنیا و تجملاتش فکر کردم....
از این که در مقابل متکبرها، متکبرترین و در مقابل اشخاص متواضع، متواضع تر نبودم....
از این که شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نبودم....
از این که زبانم گفت بفرمایید ولی دلم گفت نفرمایید.
از این که نشان دادم کاره ای هستم، خدا کند که پست و مقام پستمان نکند....
از این که ایمانم به بنده ات بیشتر از ایمانم به تو بود....
از این که منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم، غافل از این که تو بهتر از دیگران می نویسی و با حافظه تری.....
از این که در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم....
از این که پولی بخشیدم و دلم خواست از من تشکر کنند....
از این که از گفتن مطالب غیر لازم خودداری نکردم و پرحرفی کردم....
از این که کاری را که باید فی سبیل الله می کردم نفع شخصی مصلحت یا رضایت دیگران را نیز در نظر داشتم....
از این که نماز را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود، در نتیجه دچار شک در نماز شدم....
از این که بی دلیل خندیدم و کمتر سعی کردم جدی باشم و یا هر کسی را مسخره کردم....
از این که " خدا می بیند " را در همه کارهایم دخالت ندادم....
از این که کسی صدایم زد اما من خودم را از روی ترس و یا جهل، یا حسد و یا ... به نشنیدن زدم...

خدای من تنها دریایی ست که وسعتش را هیچ دبیر جغرافیایی، تخمین نمی زند ...

خدای من، تنها اقیانوسی ست که وقتی غرقش شوی، ترا پـــس نـــمی زند ...

خدای من تنها دلیلی ست که حجم تنهایی یک دم سکوت را بی مقدمه " تکمیل " می کند

خدای من همان تکیه گاه محکمی ست که با او هم نباشی، رهایت نمی کند ...

خدای من، تنها غریبی ست که همه او را می شناسند ...

تنها هم بازی که در دورِ هزار دست شطرنج با او، مات نمی شوی

خدای من تنها دوستی ست که هر چند فقط در مشکلات با او روراست باشی، اما

او خریدار اشک های شوقت هم می شود ...

" بعضی از آدمها با اینکه خدا را می شناسند با اینکه دوستش دارند اما ...

همیشه خدا را ناراحت می کنند ... می دانند راه کج هیچ وقت به منزل نمی رسد ولی

باز گناه می کنند " یکی نیست به اینها بگوید:

بـــــا کــــافران چـــه کــــــارتـــــ گــــر بُـتـــــ نــــمی پــــرســــتی

جوانى بسيار مغرور همواره مادرش را رنج مى داد،

تا جایی که كه روزى مادرش را

كه بر اثر پيرى و ضعف ، توان راه رفتن نداشت ،

 بالاى كوه بُرد و در آنجا گذاشت ،

 در این هنگام مادرش در اين فكر افتاد مبادا پسرم

در مسير پرتگاه كوه بيفتد و بدنش خراش بردارد

و يا طعمه درندگان گردد!

براى پسرش چنين دعا كرد:

خدايا!

پسرم را از طعمه درّندگان و از گزند حوادث حفظ كن ،

 از سوى خداوند به موسى (ع) خطاب شد!

به آن كوه برو و منظره مهر مادرى را ببين .

خداوند

بهترین های خود را به آنهایی می بخشد

که حق انتخاب را به او بدهند...

******

افتادن به درگاه خداوند

تنها راه برخاستن است

پس بیا و برخیز وغیر از او را رها کن...

 ******

هرچه می کشیم

وهرچه برسرمان می آید از نافرمانی

خداست...

(شهید حاج حسین خرازی)

دل به دنیا مبند و با دنیا انس مگیر...

دنیا بسیار کوچکتر از آن است که پاداش و مزد حتی

لحظه ای از خاطر تو باشد و بهای حتی پاره ای از

دل تو شمرده شود.جان آسمانی تو جز من قیمتی ندارد

و جز بهشت من هیچ چیز نمی تواند هزینه وجود تو را جبران کند.

اگر چشم تو می دید آنچه را که برای اولیای خود

آماده کرده ام قلب تو آب می شد و جان تو به شوق

از قالب تن به در می رفت، اینها پاداش دلی است که تنها

به من گره خورده و فقط مرا در خود جای داده،

به دل خود نگاه کن ،هر قدر دلت به دنیا بسته باشد

همان قدر محبت و مهر مرا از دلت بیرون کرده ای

(حدیث قدسی /خدا)

نماز کلید بهشت است.

نماز دارای ابعاد گوناگون و ژرفایی بس عمیق است

که با دو سه گام پیمودن ، محیط واطراف آن طی نمی شود

و تمام گوهرهای آن صید نمی شود بلکه همه  عارفان وعامیان

بطور مکرر باید درباره نماز فکر کنندو هر کس به اندازه ی وسع و تلاش خود

به بخشی از معارف نماز و اسرار آن دست یابد.

نماز یک نیاز اساسی انسان است و دارای آثار فردی و اجتماعی و هم چنین برکات  بسیاری می باشد

و ترک آن دارای اثرات زیانبار بسیاری می باشد .

نماز حقیقی موجب نجات کلی و همه جانبه است .

انسان را از آفت ها ،آسیب ها و فرجام های ناگوار رها می سازد و باب رحمت یزدان

را به رویش می گشاید.

نمازباعث رهایی ازموارد زیر می شود:

 1- ازتنبلی فکری و ضعف عقلی در شناخت بزرگترین حقایق

هستی بویژه هستی کرد گار .

2- از تنبلی و تن پروری

3-ازبی انظباطی و نداشتن یک برنامه منظم درطول زندگی

4- ازحواس پرتی ،بی توجهی و بلاهت

5- ازناسپاسی حق پوشی و حق کشی

6-از دوستی و همراهی با مغضوبان و گمراهان

7- از کبر و خود بینی

8- از عصبیت و نژاد پرستی

9- تفرقه و پراکندگی

10- از تنهایی و جدایی از مردم

11- از نفاق و دورویی

12- از غضبها و شهوتها

13- از آرزوهای دور و دراز

14- از تملق و چابلوسی

15- پرستش بتها و مردم پرستی

16- از خرافه و جهل

17- از حسادت و خود آزاری

18- حرص و بخل

19- از انواع گناه و تباهی

و........................

اگر فرزند ما در بازگشت از مدرسه اندکی تاخیر کند ،چه می کنیم؟

خونسرد و آرام در جای خود می نشینیم ؟

یا - از ترس این که مبادا برایش اتفاقی افتاده باشد -

سراسیمه به کوچه و خیابان می رویم؟

کدام یک از ما تاخیر در ظهور امام را جدی گرفته ایم،

دوری از امام چه تعداد از شیعیان را دردمند و دل نگران ساخته است؟

اصلاچند درصد جامعه ی شیعه غیبت امام را مصیبت و درد می دانند؟

که بخواهند به دنبال درمان آن باشند؟

سراغ دارید کسی را که هر چند وقت یکبار خواب و خوراکش مختل شده باشد؟

اگر پرسش نامه ای را در اختیارمان بگذارند

و از ما بخواهند گرفتاری هایمان رابه ترتیب اولویت فهرست کنیم،

چند درصد ازما نخستین گرفتاری خود را غیبت امام زمان خواهیم دانست؟؟؟

***********************

ما را چه شده دیگر یادی از مهدی نمی کنیم

مولای من زندگی پر مشغله باعث اینها شده...

یانه!

تقصیر من است ...

منه بچه شیعه ،

که خودم را  شیعه مهدی می دانم

ولی برای آمدنت کاری نمی کنم...

مولای من 

اشکال از من است که شما نمی آیید....

مولای من  دیگر نمی دانم چه بگویم  

گویا زبانم بند آمده

دیگر قدرت اندیشیدن  را ندارم

فقط می توانم بگویم...

مولای من «دوستت دارم»

اَللّهُمَّ اَخْرِجْنى مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ

وَ اَكْرِمْنى بِنُورِ الْفَهْمِ

اَللّهُمَّ افْتَحْ عَلَيْنا اَبْوابَ رَحْمَتِكَ

وَانْشُرْ عَلَيْنا خَزائِنَ عُلُومِكَ

بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

خدايا مرا بيرون آور از تاريكى ‏هاى‏ وهم،

و به نور فهم گرامى ‏ام بدار،

خدايا درهاى رحمتت را به روى ما بگشا،

و خزانه‏ هاى علومت را بر ما باز كن

به مهربانى‏ ات اى مهربان‏ ترين مهربانان.

خدای من!

اینکه رویم از معصیت سیاه است

و پشتم از بار گناه خمیده،

اما باز به تو رو می کنم و از تو حاجت می طلبم،

فقط مهربانی و کرامت توست که جرأتم می بخشد..

 دست امیدم را بگیر

و گوش اجابت به نیایش هایم بسپار...

ای بهترین ملجأ دعای نیایشگران

و بهترین تکیه گاه و پناه امیدواران!