نقش نماز در آرامش رواني

آيه شريفه‌ «الا بذكر اللّه تطمئن القلوب» حكايت از آن دارد كه با ياد خدا دل‏ها آرامش مي‏ گيرد. دل پايگاه نفس آدمي است و آنگاه 

كه دل آرام گيرد، نفس انسان نيز اطمينان مي‏يابد. پس براي داشتن دلي آرام و قلبي مطمئن بايد به ذكر باري تعالي پرداخت.

ذكر اكبر خدا نيز نماز است و قرآن مي‏فرمايد: و لذكر اللّه اكبر

نتيجه آن كه چون گويندگان ذكر الهي كه دل هايي آرام و نفوسي مطمئن دارند، گرد هم آيند و خانواده‏اي را شكل بخشند،

آن خانواده از آرامش برخوردار است و در خانه آرام، صفا و صميميت موج مي‏زند و مالامال از نور خداست.

در خانه ما رونق اگر نيست صفا هست
                                                     هر جا كه صفا هست در آن نور خدا هست

نماز خواندن و انجام عبادت، براي نمازگزار آرامش رواني پديد مي‏آورد و دل مؤمن را امنيت مي‏ بخشد، آن هايي كه توفيق بيشتري در

برگزاري نماز داشته‏ اند، به آرامش بيشتري نيز دست يافته‏ اند. يعني آن‏ها كه علاوه بر انجام فرايض مبادرت به خواندن نوافل نيز

نموده‏ اند، در بررسي‏ هاي موردي آرامش بيشتري را گزارش كرده‏ اند و همين باعث شده تا ديگران را نيز به انجام نوافل توصيه

كنند. سخن چنين كساني اين است كه:

برخيز كه عاشقان به شب راز كنند
                                                  گرد در و بام دوست پرواز كنند
هر در كه بود فراز بر خود بندند
                                                 الا در دوست را كه شب باز كنند

آنان حلاوت عبادت خالص در شب و رازگويي با خداوند عالميان را دريافته‏اند، چرا كه شب فرصتي مناسب‏تر براي عبادت بي رياست.

قرآن مي‏فرمايد: «انّ ناشئة اللّيل هي اشدّ وطأً و اقوم قيلا» پس فقط صاحبان خلوص و عاشقان عبادت خدا، شيريني راز و نياز با او

را درمي‌يابند و مي‏توان گفت:

شرح اين واقعه را مرغ سحر داند و بس تو چه داني كه شب سوختگان چون گذرد

پس برگزاري نماز به طور مداوم و محافظت بر آن، رمز دست يافتن به آرامش رواني است.